برنامه ریزی توسعه گردشگری پایدار با تاکید بر اکوتوریسم (منطقه حفاظت شده گنو)

گردشگری امروزه یکی از بزرگترین و متنوع ترین صنعت دنیا محسوب می شود و برای مناطق محروم و کشورهائی در حال توسعه از عوامل مهم توسعه است و اکثر کارشناسان صنعت گردشگری را رکن مهم اقتصادی برای توسعه می دانند. یکی از روشهای اساس برای توسعه گردشگری پایدار برنامه ریزی محیطی می باشد .یعنی از برنامه ریزی ها به تمام عناصر محیطی باید توجه شود.گروههائی از جامعه به دلایلی با توسعه گردشگری مخالفت می کنند. یعنی اثرات منفی توسعه گردشگری را از اثرات مثبت آن بیشتر می دانند تاثیرات گردشگری درجوامع به وسیله طیف وسیعی ازعوامل تعیین می شود از قبیل حجم ورود گردشگران ساختار جامعه میزبان نوع فعالیتهای گردشگران و غیره که با اتخاذ تدابیر می توان اثرات منفی توسعه گردشگری در جامعه را کاهش داد. گردشگران باتوجه به اهدافی که دارند به انواع گوناگون تقسیم می شود از قبیل تفریحی، درمانی، مذهبی ،آموزشی، اجتماعی ،اقتصادی و غیره می باشد.درتوسعه گردشگری درهر منطقه و ناحیه ای باید اهداف گردشگری توجه شود. به مراحلی که برای توسعه گردشگری در منطقه گردشگری اتفاق می افتد توجه شود.منطقه حفاظت شده گنو دارای توانمندی هاو قابلیت های زیادی برای توسعه صنعت گردشگری واکوتوریسم دارد و از جاذبه های طبیعی و گردشگری زیادی برخورد می باشد. از جاذبه های طبیعی می توان به آب گرم معدنی گنو ،پوشش گیاهی وحیات وحش اشاره نمود.توسعه اکوتوریسم در هر منطقه وکشوری اثرات مثبت زیادی دارد ونقش تعیین کننده ای در توسعه جوامع دارد و اثرات توسعه اکوتوریسم را می توان در ابعاد طبیعی، اجتماعی –فرهنگی و اقتصادی جامعه میزبان می توان اشاره نمود . دراین تحقیق تاثیر هر یک از عوامل چشمه های آبگرم معدنی ، تبلیغات و اطلاع رسانی ، امکانات رفاهی موجود در منطقه، راه های دسترسی و جاذبه های طبیعی مناطق اطراف را بر میزان جذب توریسم و گردشگری می سنجد و پس از تجزیه و تحلیل این پژوهش به این نتیجه رسیدیم که به ترتیب : جاذبه های طبیعی مناطق اطراف، چشمه های آبگرم معدنی، امکانات رفاهی موجود در منطقه، راه های دسترسی و تبلیغات و اطلاع رسانی انجام گرفته، از بیشترین تا کمترین، در جذب توریست و گردشگری به منطقه نقش داشته اند.